ابن عروه بن الفضفاض بن عمران الغظیفی المرادی، یکی از اشراف کوفه است که ابتدا از خواص و ندیمان علی بن ابیطالب بود، وی کثیر بن شهاب المدحجی والی خراسان را که متهم به اختلاس اموالی شده و به کوفه گریخته بود نزد خود پنهان کرد، معاویه خلیفۀ اموی هانی را تهدید به قتل کرد، هانی به مجلس خلیفه وارد شد و چون خلیفه او را نمی شناخت خود را معرفی کرد، خلیفه پرسید: مذحجی کجاست ؟ گفت: نزد من در میان لشکر تو ای امیرالمؤمنین ! خلیفه وی را مأمور رسیدگی به خیانت مذحجی کرد و گفت قسمتی ازاموال مسروقه را از او بگیر و بخشی را به او ببخش، همچنین هانی مدتی مسلم بن عقیل رسول حسین بن علی را درکوفه نزد خود پنهان ساخته بود، این خبر به عبیداﷲ بن زیاد امیر بصره و کوفه که در اکرام و بزرگ داشت هانی مبالغه میکرد و نیز مدتها برای یافتن مسلم بن عقیل تلاش کرده بود، رسید سخت خشمگین شد و هانی را بخواند وسرزنش کرد، هانی ابتدا انکار و سپس اعتراف کرد، امااز تسلیم ابن عقیل به عبیداﷲ بن زیاد سر باززد، و در نتیجه ابن زیاد مدتی وی را محبوس ساخت و آخرالامر بکشت و بر بازار کوفه بیاویخت، عبداﷲ بن زبیر اسدی درباره وی و ابن عقیل قصیده ای دارد که مطلع آن چنین است: اذا کنت لاتدرین ما الموت فانظری الی هانی فی السوق و ابن عقیل الی بطل قد هشم السیف وجهه و آخر، یهوی من طمار، قتیل، (از اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 51) (از عقد الفرید ج 1 ص 106)
