سیدعلی. از شعرای لطیف طبع قرن نهم هجری است. امیر علیشیر نوائی در کتاب مجالس النفائس از وی یاد کرده و درباره وی چنین مینویسد: سیدی صحیح النسب و الحسب است، و درملازمت میرزا عبداللطیف به سپاهیگری قیام نمود، طبعی زیبا دارد. سپس این بیت را از اشعار او نقل کرده: در بیابان عدم بودم به فکر آن دهن شد پدید آن خط سبز و گشت خضر راه من. (مجالس النفائس ص 14 و 189). در لطائف نامه ترجمه محمد فخری هراتی کلمه ’علی’ در نام وی نیامده و با عنوان سیدهاشمی ذکر شده است
