ابن احمد بن عبدالواحد بن هاشم، پسر محمد بن هاشم بن علی بن هاشم الحلبی الاسدی الخطیب. اصل خاندانش ازرقه (در مصر و به حلب کوچ کرده بودند. در 466 هجری قمری متولد شد. وی مردی خطیب و در قرائت نیکو و عابد و زاهد بودو کتبی از آنجمله: کتاب ’اللحن الخفی’ و کتاب ’افراد ابی عمرو بن العلاء’ تألیف کرد. خطبه خوانی حلب به وی واگذار شد و در سال 537 هجری قمری وفات یافت. ابوعبدالله بن القیرانی شاعر درباره او گفته است: شرح المنبر صدراً لتلقیک رحیباً اتری ضم خطیباً منک أم ضمخ طیبا. (معجم الادباء چ مصر ج 19 ص 264)
