کلمه ای است که در محل تحسین گویند، و آن را مکرر نیز کنند. (از انجمن آرا) (آنندراج). کلمه ای است که در محل انتعاش طبیعت به طریق تحسین گویند. (برهان). کلمه تعجب و تحسین و افسوس. (غیاث اللغات). کلمه ای است دال بر تحسین و تعجب و شگفتی: وه که سدّ ره من جان و دل است که به سد ره مقری خواهم داشت. خاقانی. وه که به یک بار پراکنده شد آنچه به عمری بدم اندوخته. سعدی. وه که گر مرده بازگردیدی در میان قبیله و پیوند رد میراث سخت تر بودی وارثان را زمرگ خویشاوند. سعدی. وه چه بخت است این که گر جام شراب آرم به دست میشود بردست من از بخت وارون آبله. وحشی. وه چه خوب آمدی صفا کردی چه عجب شد که یاد ما کردی. ایرج میرزا
