معنی وزر - لغت نامه دهخدا
معنی وزر
- وزر
(وِ) - بزه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بار گناه. (دهار). اثم. (المنجد) (اقرب الموارد) :
هیچ وازر وزر غیری برنداشت
هیچکس ندرود تا چیزی نکاشت.
مولوی.
، گرانی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (ترجمان علامۀ جرجانی ترتیب عادل بن علی) (آنندراج). ثقل. (المنجد) ، سلاح و ساز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). والمراد باثقال الحرب الاّله و السلاح. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پشتوارۀ جامۀ کلان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بستۀ لباس. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، تنگ بار گران. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه بر پشت بردارند. (ناظم الاطباء). حمل ثقیل. (اقرب الموارد). ج، اوزار. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). بار گران. (ناظم الاطباء) :
وزر او و وزر چون او صدهزار
نیست گرداند خدا از یک شرار.
مولوی.
، نکبت و وبال و گناه. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا