کلمه ای است از توابع و آن را در محل انتعاش طبیعت و در وقت دیدن و شنیدن چیزی که طبع را خوش آید گویند. (برهان) (غیاث اللغات) (آنندراج). وه وه. (انجمن آرا). کلمه ای است که در وقت خوش آمدن چیزی گویند. (غیاث اللغات). واخ واخ و وه وه نیز آمده. به به. چه بسیار نکوست. (یادداشت مرحوم دهخدا). کلمه ای است که هنگام لذت یا حیرت از چیزی گویند. (ناظم الاطباء). صوتی که حکایت از مزه و لذت و خوشی کند. (لغت نامۀ اوبهی) : به یک وخ وخ که من کردم به صد اخ اخ نمی ارزد. (لغت نامۀ اوبهی). گندم و جو مباش گو امسال نان جاورس خوش بود وخ وخ. حکیم نزاری قهستانی. به باغ کس چو تخم ذوق میکاشت نوای وخوخی با خویش میداشت. ملافوقی یزدی (آنندراج)
