معنی وجار - لغت نامه دهخدا
معنی وجار
- وجار(وِ / وَ)
- گلۀ کفتار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جای گرگ و کفتار. (دهار) (مهذب الاسماء). سوراخ کفتار و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). جای ماندن کفتار و گرگ. (غیاث اللغات) (نصاب). ج، اوجره، وجر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) :
سمنزار گشته دیار سلاحف
چمنزار گشته وجار ثعالب.
حسن متکلم.
، آب کند سیل از وادی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا