جمالا شیرازی، متخلص به واله از شعرا و خوش نویسان قرن یازدهم هجری قمری است. در عهد شاه جهان به هندوستان رفت و بقیۀ عمر را در آنجا گذراند. او راست: میان گریه چو آهی کشم شود طوفان ز باد شورش دریا زیاد می گردد. فصل گل داد فراغت ز می ناب دهید نخل عشرت بنشانید و ز می آب دهید. گل روی تو مطلع عید است شام زلف تو صبح امید است زیر تیغ تو خواب می بردم سایۀ تیغ سایۀ بید است. رجوع به فرهنگ سخنوران ص 642 و تذکرۀ نصرآبادی ص 288 و صبح گلشن ص 585 و قاموس الاعلام ج 6 و ریحانه الادب ج 4 ص 273 و امتحان الفضلاء سنگلاخ ج 2 ص 57 شود
