از اصیل زادگان تبریز است. در صغر سن به کسب فضایل و کمال توجه پیدا کرده. حاوی فنون استعداد گشت و در ابتدای جوانی به شعر گفتن توجه نموده و در اندک زمانی به مرتبه شاعری رسید و آوازۀ آثارش از آذربایجان به عراق پیچید. در اواخر احوال از قیدعلاقه و کدخدایی دست کشیده به عیش و نوش مشغول شد و در خانه خود در دست جوانی کشته گشت و این قضیه در حوالی شهور سنۀ 992 دست داد. (خلاصه الاشعار). و له: کس در غم عشق تو دل شاد ندارد عشاق ترا شاد کسی یاد ندارد. بیمار ترا درد بحدی شده افزون کز ضعف دگر قوت فریاد ندارد افسوس که پیوند ترا نیست بقائی فریاد که بنیاد تو بنیاد ندارد وافی مکن از دست غمش ناله که آن شوخ اندیشۀ داد و غم فریاد ندارد. (خلاصه الاشعار بنقل از دانشمندان آذربایجان). و رجوع به تذکرۀ مجمع الخواص ص 305 شود
