نامش در سفینۀ خوشگو سیدحسن و در تحفۀ سامی سیدحسین آمده است. شاعری است که فیضی تخلص می کرده و صاحب سفینۀ خوشگو درباره وی چنین آورده است: ’صاحب فضل و کمال است. هنگام وعظ سخنور و خوش بیان بوده اکثر خطوط را خوش می نوشته و فیضی تخلص میکرده این مطلع از فکرهای اوست: گفتی توان به آن مه نامهربان رسید گر بگذری ز خود به خدا می توان رسید. ’ (از دانشمندان آذربایجان ص 392). این شعر هم در تحفۀ سامی منسوب به اوست: دلا دیوانگی و عاشقی یاران همدردند که هرگز گرد نااهلان تردامن نمیگردند
