میرزا مبارک الله مخاطب به ’ارادت خان’ متخلص به واضح است. از شعرای ساکن هند بوده در زمان جهانگیر شاه شغل بخشیگری و در عصر شاهجهان منصب وزارت داشت و مدتی نیز حکمران دکن و بنگاله و کشمیر و الله آباد شد و به سال 1128 در جونپور درگذشت. وی نزد میرمحمد زمان راسخ تحصیل ادب کرد. او راست: موجم و وحشت کند محروم از ساحل مرا در طپیدن رفت از کف دامن قاتل مرا. # به جیب صبح ز خورشید گل فشانیهاست به جام پیری ما بادۀ جوانیهاست. # واضح به هیچ راه دلم وانمی شود این قفل زنگ بسته، شکستن کلید اوست. # خیال روی او دل را ز پا مستانه اندازد نسیم گل شرر در خرمن دیوانه اندازد پریشانی یک دل می برد جمعیت عالم شکسته شیشۀ ما سنگ در میخانه اندازد. # بوی خون از نفس باد صبا می آید شاید از گلشن داغ دل ما می آید. # یک عمر رفیق بزم احباب شدیم یک عمر به هجر در تب و تاب شدیم خفتند همه آخر و افسانه شدند ما نیز به آن فسانه در خواب شدیم. (از فرهنگ سخنوران و تذکرۀ نتایج الافکار ص 745)
