ملا واثق نیشابوری، از شعرای دورۀ صفوی است. تتبع سخنان خواجه عبدالله انصاری میکرد و به هند رفت و پس از بازگشت در قمشه درگذشت. از اوست: اشکم چو یاد از دل بیتاب میدهد بال و پر شرار به سیماب میدهد هر خارخشک ریشه به آب بقا رساند حسرت هنوز نخل مرا آب میدهد # چه بیم سرکشی از توسن گنه داری عنان توبه به چنگ است اگر نگه داری. # از عالم عاری ز عمل راهنمائی چون قبله نما ساختن اهل فرنگ است. # تا یکدمی به زیر فلک ساز عیش کن فرصت کم است خیمه نشین حباب را. # خاک شدی واثق وز کبر نرستی کوه به زیر آمد و پلنگ نیامد. # راست بودن با کج اندیشان بلاست عکس سرو از آب مواج اژدهاست. # صحبت نیکان طلای احمر است میوه روی آفتابش بهتر است. (تذکرۀ نصرآبادی ص 315)
