زین العابدین عبدی بیگ شیرازی (خواجه...) متخلص به نویدی، از شاعران قرن دهم و از محرران و محاسبان دیوان شاه طهماسب صفوی بود، وی به تتبع خمسۀ نظامی پنج مثنوی سروده است. و دیوانی به نام جام جمشید دارد. او راست: دهانش را صفت چون حد من نیست چه گویم چون در آن جای سخن نیست. و نیز: دلا رهی چو بیابان عشق در پیش است بگو به آبلۀ پا که آب بردارد. و نیز: ندهد نور چو بر دیده نمالم دستش شمع این خانه سرانگشت حنابستۀ اوست. (از تذکرۀ روز روشن ص 1857) (تحفۀ سامی ص 59) (از آتشکدۀ آذر ص 312) از مردم تهران و از شاعران قرن دهم و از معاصران و مقربان شاه طهماسب صفوی است. او راست: آشفتگی های دلم هر گه به یادش می رسد دست نوازش بر سر زلف پریشان می کشد. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 287) (از صبح گلشن ص 568)
