علی نقی (شیخ...) کمره ای. از شاعران قرن دهم و یازدهم و از معاصران محتشم و وحشی و ضمیری است. وی در کاشان نشو و نما یافته و در اصفهان نزد حاتم بیگ اعتمادالدولۀ شاه عباس منزلتی داشته است و در حوالی سال 1030 هجری قمری درگذشته است. دیوان اشعارش بالغ بر 5000 بیت است. او راست: وای بر جان خلایق اگر آرند به حشر عوض روز قیامت شب تنهائی را. بسترم خاک و خشت بالین است بی تو بالین و بسترم این است روز اول که دیدمش گفتم آن که روزم سیه کند این است. (از آتشکدۀ آذر چ سادات ناصری ج 3 ص 1056) (از مجمعالخواص ص 166)
