دلدارعلی (سید...) بن سیدمحمدمعین نصیرآبادی لکهنوئی، معروف به نقوی. از اکابر فقها و علمای امامیۀ هندوستان است. وی به سال 1166 هجری قمری در قریۀ نصیرآباد هندوستان تولد یافت و پس از تحصیلات مقدماتی به عراق رفت و درمحضر درس بهبهانی و بحرالعلوم و شهرستانی و دیگر اساتید آن سامان تلمذ کرد، سپس به لکهنو بازگشت و ریاست مذهبی آن دیار را به عهده گرفت و به سال 1235 ه. ق. درگذشت. از تألیفات اوست: اثارهالاحزان فی مصائب سید شباب اهل الجنان. احیاءالسنه و اماتهالبدعه. اساس الاصول. حاشیۀ شرح هدایه. ذوالفقار. رسالۀ ذهبیه. الشهاب الثاقب. الصوارم الالهیه. عمادالاسلام. مسکن القلوب عند فقدالمحبوب. منتهی الافکار. المواعظ الحسینیه. (از ریحانه الادب ج 4 ص 230). و رجوع به الذریعه شود
