معنی نقره - لغت نامه دهخدا
معنی نقره
- نقره(نُرَ)
- گو گرد خرد در زمین. (منتهی الارب) (آنندراج). گودی گرد در زمین. (ناظم الاطباء). گودال مستدیر کوچک در زمین. گودالچۀ مستدیر. (از اقرب الموارد). ج، نقر، نقار، مغاکچۀ بالای پس گردن. (منتهی الارب) (آنندراج). گودی پس گردن. (ناظم الاطباء). منقطع القمحدوه فی القفا. (بحر الجواهر) (اقرب الموارد) : نقرهالقفا، مغاک قفا. (مهذب الاسماء) ، مغاک. مغاکچه. گو. گودال. (یادداشت مؤلف) ، چاهک و فرورفتگی پشت هستۀ خرما. (از اقرب الموارد) ، مغاک چشم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). وقب العین. (بحر الجواهر) (اقرب الموارد) ، سوراخ کون. (منتهی الارب) (آنندراج) (از بحر الجواهر) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، جای بیضه نهادن مرغ. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). جای تخم گذاشتن مرغ. (ناظم الاطباء). ج، نقر، پارۀ زر و سیم گداخته. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). قطعۀ مذاب از طلا و نقره. (از اقرب الموارد). زر و سیم گداخته. (مهذب الاسماء). سیم. فضه. لجین. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا