معنی نفس نامیه نفس نامیه (نَ سِ یَ / یِ) قوه ای که مربی نبات است: گفتم که اعتدال نبندد هوا مزاج گفتا ز نفس نامیه بالد همی شجر. ناصرخسرو. گفتم ز نفس جثۀ حیوان نصیب یافت گفتا ز نفس نامیه مردم گزیده تر. ناصرخسرو لغت نامه دهخدا
