ابن حمادبن معاویه بن حارث الخزاعی المروزی، مکنی به ابوعبدالله ، نخستین کسی است که به جمع ’المسند’ در حدیث پرداخت، وی در مرورود تولد یافت مدتی را در عراق و حجاز در جمع کردن احادیث گذراند، سپس به مصر رفت و در آنجا مقیم گشت، در عهد خلافت المعتصم او را به عراق آوردند تا بدین سؤال جواب گوید که ’آیا قرآن مخلوق است ؟’ وی از جواب گفتن سرباز زد و بدان سبب در سامرا زندانی شد و به سال 228 هجری قمری در محبس وفات یافت. او راست: الفتن و الملاحم. (از الاعلام زرکلی ج 9 ص 14). رجوع به تهذیب التهذیب ج 10 ص 458و المستطرف ص 37 و میزان الاعتدال ج 3 ص 238 و تاریخ بغداد ج 13 ص 306 و هدیه العارفین ج 2 ص 397 شود
