ملا نظمی بلخی، از شعرای قرن یازدهم هجری قمری است. در بلخ ملازم ندر محمدخان بود و در عهد جهانگیر پادشاه سفری به هندوستان رفت و به وطن بازگشت. او راست: فغان که از دل محزون نیافتم اثری بغیر قطرۀ خونی که ریخت در دامن. نه از کفر سر زلفت دل دیوانه می رقصد اگر رمزی بگویم شیخ دربتخانه می رقصد به امیدی که با لعل لبت خواهد مشرف شد می از کام صراحی رفته در پیمانه می رقصد. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 440) (قاموس الاعلام ج 6) (فرهنگ سخنوران)
