شیخ نظامی محمد بن شیخ محمد کریم الله دبائی بلند شهری، ملقب به نظام الدین و متخلص به نظامی، از پارسی گویان هند و از منجمان قرن سیزدهم است، در هفتادسالگی به سال 1288 هجری قمری درگذشت، در زبان فارسی و اردو دیوان شعر دارد و از اوست: مثنوی سرود مستانه، عناقید نورس، تحفهالمدارس. از اشعار اوست: در خیالش به چمن سینه فگار آمده ام می کشم ناله که همدرد هزار آمده ام باد نوروزیم و جانب مرغان قفس از پی مژدۀ ایام بهار آمده ام هرکجا می نگرم محو تماشای توام حیرتم هست که در آینه زار آمده ام. # ذوق تا قبلۀ روی تو نموده ست مرا طاق ابروی تو محراب سجود است مرا. (از روز روشن ص 834) حسن نیشابوری ملقب به تاج الدین. مؤلف کتاب تاج المآثر است. (از لباب الالباب چ نفیسی ص 665) (تاریخ مغول، اقبال، ص 546)
