امیر نظام الدین احمد اسکوئی متخلص به نظام از شاعران قرن دهم است و به روایت سام میرزا وی ’کلیددار کتاب خانه صاحبقرانی بوده است و در اواخر بدان مرتبه رسید که می خواست وکیل شود و برادر بزرگ خود را صدر گرداند و برادر دیگر را مهردار... اما تدبیرات فایده نکرد’ او راست: زلف است به گرد رخ دلدار پریشان یا سنبل تر گشته به گلزار پریشان. (از تحفۀ سامی ص 37). و نیز رجوع به تذکرۀ روزروشن ص 73 و فرهنگ سخنوران شود
