مولانا نظام استرابادی، نظام الدین استرابادی متخلص و مشهور به نظام، از شعرای قرن نهم و دهم، در هرات سکونت داشته و در همانجا به سال 921 هجری قمری درگذشته است. قصایدی در مدح اهل بیت و منظومه ای به عنوان سلیمان و بلقیس دارد، دیوان او بالغ بر 1700 بیت است، او راست: تیرت گذشت از جان در دل گرفت منزل جان یافت راحت اما کار دل است مشکل. بهم بود غم و شادی اسیر دنیا را مگس دو دست به سر پای در شکر دارد. به باغ دل در این بستانسرای عالم فانی نهال آرزو منشان که بار آرد پشیمانی. (از ریحانه الادب ج 4ص 207) (هدیهالاحباب ص 256) (مجمعالفصحا چ مصفا ج 4 ص 105) (فهرست مدرسه سپه سالار ج 2 ص 211) (سفینه الشعراء ص 305) (روز روشن ص 833) (تذکرۀ نتایج الافکار ص 709) (هفت اقلیم ذیل اقلیم چهارم) (قاموس الاعلام ج 6) (شمع انجمن ص 451) (حبیب السیر جزو 3 ج 3 ص 342) (آتشکدۀ آذر ص 159). و نیز رجوع به مجالس المؤمنین ص 255 شود
