نگریستن. نگاه کردن. تماشا کردن. نظر کردن. پائیدن. تماشاچی بودن. نیز رجوع به نظاره شود: جائی که او حدیث کند تو نظاره کن تا لفظ او به نکته کنی نکته بشمری. فرخی. هر کس که در دیوان رسالت آمدی... چون بونصر را دیدندی ناچار سخن به او گفتی و اگر نامه بایستی از وی خواستندی و... تا چنان شد که از این جانب کار پیوسته شد و از آن جانب نظاره می کردند. (تاریخ بیهقی ص 140). تا روزگار ملک ترا آشکاره کرد چشم ملک در او به تعجب نظاره کرد. مسعودسعد. حقیقت شد ورا کان یک سواره که می کرد اندر او چندان نظاره. نظامی. رفتند و در او نظاره کردند دل خسته و جامه پاره کردند. نظامی. اگر به رقص درآئی تو سرو سیم اندام نظاره کن که چه مستی کنند و جان بازی. سعدی. گفت از دریچۀ چشم مجنون بایستی نظارۀ جمال لیلی کردن. (گلستان). به کنج خلوت پاکان و پارسایان آی نظاره کن که چه مستی کنند و مدهوشی. سعدی. سخن درست بگویم نمی توانم دید که می خورند حریفان و من نظاره کنم. حافظ
