محمدباقربیگ گرجی اصفهانی، متخلص به نشاطی. از شاعران قرن دوازدهم است. وی پس از مرگ برادرش احمدبیگ اختر به اتمام تألیف ناتمام او، تذکرۀ شعرای دربار فتحعلی شاه همت گماشت، اما عمراو نیز وفا نکرد و این کار را محمدخان راوی گروسی به پایان برد و آن را تذکرۀ انجمن خاقان نامید. به روایت هدایت، نشاطی ’قریب به دوهزار بیت از قصیده و غزل و بحر تقارب به خط خود دیوانی داشته’. او راست: به بزم غیر دانم باده خوردی شب، نمی دانم که بیرون آمدی از بزم یا رفتی به خواب آنجا. دل آباد است از یادش، مبادا خرابی این خراب آباد ما را. به هرکه جور نکردی نمی توانستی تو آن نئی که جفائی توانی و نکنی ! و رجوع به ریحانهالادب ج 4 ص 194 و مجمع الفصحا چ مصفا ج 4 ص 155 و ص 319 و ج 6 ص 1041 و فرهنگ سخنوران ص 602 شود
