محمدتقی بیگ دهلوی. از پارسی گویان قرن یازدهم هندوستان است و به روایت مؤلف صبح گلشن در عهد عالم گیر می زیسته. او راست: هرگز ثمر نداد نهال بیان ما باشد چو برگ بید زبان در دهان ما. چنان گداختی از عکس خویش آینه را که جوهرش چو خس از خار میتوان چیدن. (از تذکرۀ صبح گلشن ص 518). و رجوع به کلمات الشعراء سرخوش ص 114 و فرهنگ سخنوران ص 602 شود
