شاه محمدصالح تهانیسری، متخلص به نسبتی. از پارسی گویان هند است و به روایت مؤلف تذکرۀ نتایج الافکار در قصبۀ تهانیسر از ولایت پنجاب اقامت و تکیه ای داشته و دعوت شاهزاده داراشکوه را به ترک عزلت وقبول ملازمت نپذیرفته، دیوانی قریب پانزده هزار بیت داشته و به سال 1100 هجری قمری درگذشته است. او راست: هم ز دل دزدیده صبر و هم دل دیوانه را دزد ما با خانه می دزدد متاع خانه را. ما را چو خس و خار معین وطنی نیست بر هر سر خاکی که فتادیم وطن شد. نسبتی دل به درد معتبر است لاله با داغ آبرو دارد. رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 448، تذکرۀ حسینی ص 351، کلمات الشعراء سرخوش ص 118، سفینۀ خوشگو ذیل حرف ’ن’، تذکرۀ نتایج الافکار ص 720 و روز روشن ص 692 شود
