زکی (میرزا...)، مشهدی الاصل اصفهانی المنشاء، متخلص به ندیم. از شاعران قرن دوازدهم است، و به عهدشاه سلطان حسین صفوی ملازم محمدزمان خان بیگدلی سپهسالار خراسان بود، سپس به خدمت نادرشاه رسید و سرانجام به هنگامی که نادر به بغداد لشکر کشید وی از خدمت سلطنت استعفا خواست و در آنجا مقیم گشت تا به سال 2 هجری قمری درگذشت. او راست: هر قاصدی که برد به جانان پیام ما اول ز ننگ کرد فراموش نام ما. کسی به حال کس از بی کسی نمی سوزد به مدعای دل روزگار می سوزم. رقیب از وصل می بالد ندیم از هجر می نالد یکی را گل یکی را خار در پیراهن است امشب. در بر عرب واله لیلی مجنون دیوانۀ بیستون به شیرین مفتون دست تو ندیم و خاک درگاه نجف کل حزب بما لدیهم فرحون. رجوع به آتشکدۀآذر ص 430 و صبح گلشن ص 513 و قاموس الاعلام ج 6 و ریحانه الادب ج 4 ص 183 و فهرست کتاب خانه مجلس ص 438 و ریاض الجنه ص 931 و مقالات الشعرا ص 812 و عقد ثریا ص 58 و فرهنگ سخنوران ص 598 شود
