بداختر. نافرجام. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شوم. نامبارک.مرخشه. (ناظم الاطباء). نقیض سعد. (اقرب الموارد). نامبارک. (دهار). ضد سعد. (از مهذب الاسما). مشئوم. منحوس. منحوسه. ناخجسته. نافرخنده. بدبخت: به خاصه تو ای نحس خاک خراسان پر از مار و کژدم یکی پارگینی. ناصرخسرو. که چندان امانم ده از روزگار که زین نحس ظالم برآرم دمار. سعدی. ، {{اسم مصدر}} نامبارکی.شآمت. (ناظم الاطباء). بداختری. نحوست. (یادداشت مؤلف). ج، مناحس: ازفلک نحس ها بسی بیند آنکه باشد غنی شود مفلوک. بوشکور. به چشم بخت روی ملک بنگر به دست سعد پای نحس بشکن. منوچهری. نحس همی بارد بر تو زحل نام چه سود است تو را مشتری ؟ ناصرخسرو. خوک همه شر و زیان است و نحس میش همه خیر و بر و برکت است. ناصرخسرو. بی انقلاب و رجعت و بی نحس و بی وبال خواهم که بر سپهر جلالت بوی مدام. سوزنی. بر چرخ هفتمش شدم از نحس روزگار یک همنشین سعد چو کیوان نیافتم. خاقانی. نگر چگونه نگه داریم ز نحس وبال که در حریم جلالت همی به زنهارم. خاقانی. از شما نحس می شوند این قوم تهمت نحس بر زحل منهید. خاقانی. ، {{صفت، اسم}} اختر بد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). نامساعد. ضد سعد. وارون. (یادداشت مؤلف). رجوع به نحسان و نحس اکبر و نحس اصغر شود: تا که مشرف اوست اجرام فلک را از فلک آن دو پیر نحس رحلت کرده اند از بیم او. خاقانی. ، کار تاریک. امر مظلم. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، جهد. ضر. (اقرب الموارد)، باد سرد دبور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، گرد پیرامون آسمان برآمده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). گرد و غبار که پیرامون آسمان برآمده باشد. (ناظم الاطباء)، {{مصدر}} ستم کردن بر کسی. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). جفا کردن. (از اقرب الموارد)، سرکشی و بدی کردن (شتر) با کسی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : نحست الابل فلاناً، سرکشی نمودند شتران مر فلان را و به زحمت انداختند وی را، بداختر گردیدن. نحوست. (از ناظم الاطباء). بداختر شدن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان علامۀ جرجانی)، بداختر گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی)
