احمد بن اسماعیل بن یونس مرادی مصری، مکنی به ابوجعفر و مشهور به نحاس و ابن النحاس و صفار. مفسر و نحوی و دانشمند قرن چهارم هجری و کثیرالتألیف است. از تألیفات اوست: 1- ادب الکاتب 2- الاشتقاق 3- اعراب القرآن 4- التفاحه، در نحو 5- تفسیر ابیات سیبویه 6- شرح المفضلیات 8- طبقات الشعراء 9- الکافی، در نحو 10- معانی القرآن 11- المقنع 12- ناسخ الحدیث و منسوخه 13- ناسخ القرآن و منسوخه. 14- الوقف و الابتداء الصغیر 15- الوقف و الابتداء الکبیر. وی به سال 337 یا 338 هجری قمری در مصر درگذشت. (از ریحانهالادب ج 4 ص 177 از روضات الجنات ص 60 و تاریخ ابن خلکان ج 1 ص 30 و آداب اللغه العربیه ج 2 ص 182 و معجم الادباء ج 4 ص 140)
