احمد بن ابراهیم بن محمد شافعی دمشقی دمیاطی، ملقب به محیی الدین. از فضلای قرن نهم هجری است. وی در ف تنه تیمور از دمشق به دمیاط رفت و به سال 814 هجری قمری درگذشت. از تألیفات اوست: 1- تنبیه الغافلین عن اعمال الجاهلین، در بدع و امور مستحدثه 2- مشارع الاشواق الی مصارع العشاق، در فضایل جهاد. (از ریحانهالادب ج 4 ص 177 از معجم المطبوعات ص 1848)
