محمد بن علی سمرقندی، ملقب به نجیب الدین و مکنی به ابوحامد. از دانشمندان عهد خوارزمشاهی و معاصر امام فخرالدین رازی است. وی کتاب الاسباب و العلامات را در علم طب و فن معالجه با استفاده از معالجات بقراط و قانون ابن سینا و کتابهای دیگر تألیف کرد، او در شهر هرات اقامت داشت و در همین شهربه سال 619 هجری قمری در قتل عام هرات به دست لشکریان تولی پسر چنگیز مغول کشته شد. (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 498). از تصانیف اوست: 1- ابدال الادویه. 2- ادویۀ مفرده. 3- الاسباب و العلامات. 4- اصول الترکیب. 5-الاطعمه للاصحاء. 6- الاطعمه للمرضی ̍ و دیگر کتب طبی. (از ریحانهالادب ج 2 ص 226) (معجم المطبوعات ص 1047) (خواجه...) وی مدتی وزیر سلطان اویس ایلکانی فرمانروای بغداد بود
