ابن علی سنجری ملقب به نجم الدین. معاصر امیرخسرو و محبوب وی بود و هر دو مرید نظام الدین اولیا بودند. حسن شاعر و خوشنویس نیز بود. و مرگ او در 777 هجری قمری یا 731 هجری قمری است. احوال وی در نفحات الانس ص 549 و تذکرۀ دولتشاه قسم چهارم و مجالس العشاق مجلس 34 و مجالس النفائس ص 357 و مجمعالفصحاء ج 1 ص 196 و رجال حبیب السیر ص 73 وریاض العارفین ص 187 و آتشکدۀ آذر ص 346 و مرآت الخیال ص 48 و تذکرۀ خوشگو و هفت اقلیم و فهرست دانشگاه ج 2 ص 543 و ذریعه ج 9 ص 242 و تاریخ مفصل مغول چ اقبال ص 564 و فهرست سپهسالار ج 2 ص 543 آمده و ظاهراً هم اوست که در هدیهالعارفین (ج 1 ص 285) به عنوان حسن علامی معرفی شده و ’فوائد الفوائد’ را به وی منسوب داشته است
