شیخ نجم الدین، عبدالله بن محمد بن محمد بن علی اصفهانی، ملقب به شیخ نجم الدین. از اکابر عرفای قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری و شاگرد شیخ ابوالعباس مرسی است. به سال 663 متولد شد. پس از تحصیل فقه و اصول تصوف به مصر سفرکرد و به خدمت شیخ ابوالعباس مرسی رسید و ملازم و مصاحب وی گشت و پس از وفات شیخ به مکه رفت و بیست و چند سال آخر عمر خود را در آنجا مجاور شد و به سال 721 هجری قمری در مکه وفات یافت. (از حواشی شدالازار ص 474). و نیز رجوع به تاریخ یافعی ج 4 ص 261 و دررالکامنه ج 2 ص 302 و نفحات الانس ص 669 و سفینه الاولیاء ص 183 و شذرات الذهب ج 6 ص 55 و خزینه الاصفیاء ج 2 ص 285 و طرایق الحقایق ج 2 ص 300 شود
