نجفقلی خان، فرزند علی بیگ زنگنه، متخلص به نجف. از سرداران عهد شاه عباس دوم صفوی است و به روایت نصرآبادی مدتی فرمانروای مرو و سپس حاکم قندهار بوده است و در جنگ با ازبکان رشادتی نموده. ذوق شعری داشته، او راست: نیست دمی خالی از خشم و غضب چرخ پیر شب ز کواکب پلنگ روز ز خورشید شیر. نقش نگه درست ز خطش نشسته است این سرمه مومیائی چشم شکسته است. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 26). و نیز رجوع به مجمعالفصحا ج 1 ص 61 و نگارستان ص 118 و تذکرۀ حسینی ص 353 شود عبدالکریم (شیخ...) لکهنوئی. از پارسی گویان هند است. او راست: ناله خیزد ز دلم گاهی و آهی گاهی چون به خاطر گذرد یاد نگاهی گاهی. رخ برافروخته و جلوه کنان می آئی از کجا راست بگو آفت جان می آئی. (از تذکرۀ صبح گلشن ص 504) (از قاموس الاعلام ج 6)
