از شعرای پارسی گوی سند است. در قرن دوازدهم هجری میزیسته. مؤلف تذکرۀ ید بیضا وی را به سال 1145 ه. ق. در سنین پیری ملاقات کرده است. به نقل مؤلف مقالات الشعراء وی مردی جهانگرد و مایل به سیاحت بوده، زنش نیز چون او علیحده گرم سیر و سفر، ’گاهی با هم دوچار می شدند، از قصیده و غزل و رباعی و مثنوی هفتادهزار بیت به زبان پارسی گفته، اما معلوم نمی شود که عربی است یا فارسی است یا ترکی، از بس اغلاق، اکثر معانی ابیات خود از صاحب طبعان دیگر میپرسد’! او راست: رفته ایم از خودچه میپرسی خبر از حال ما کعبه می آید در این وادی به استقبال ما. بی تکلف گره بند قبا را بگشا ظالم ! این عقدۀامید دل ما بگشا. (از تذکرۀ مقالات الشعرا ص 804)
