نوبل. آلفرد برنارد. از دانشمندان و مکتشفان بزرگ جهان و مبتکر جایزۀ نبل است. وی به سال 1833 میلادی در سوئد تولد یافت. پدرش امانوئل، مهندس ساختمان بود. آلفرد نبل باآنکه تحصیلات کلاسی مرتبی نداشت اما به برکت هوش و پشتکار فوق العادۀ خود توانست در آغاز جوانی به زبانهای فرانسه و انگلیسی و آلمانی و روسی آشنائی و تسلط یابد و باوجود عشق و علاقۀ وافرش به ادبیات، در علم شیمی متبحر و صاحب نظر شود. وی با مطالعات و تحقیقاتی که در مواد منفجرۀ ’نیتروگلیسرین’ کرد موفق به اختراع دینامیت گردید و چندی بعد به سال 1875 ژلاتین منفجره را که قدرت انفجارش به مراتب بیش از دینامیت است کشف و اختراع کرد و سیزده سال بعد به اختراع ’بالیستیت’ توفیق یافت که نخستین باروت بی دود نیتروگلیسرین است. نبل با ساختن دینامیت و بر اثر آن استخراج معادن نفت، با کمک برادران خویش، صاحب ثروت سرشاری شد و چون هدف وی از تحقیق در زمینۀ مواد منفجره تسهیل کار بشر در ترقیات صنعتی از قبیل استخراج معادن و احداث تونل ها و امثال آن بود و به خلاف هدف اخلاقی وی اختراعش را در جنگها به کار بردند و موجب کشتار دسته جمعی انسانها شدند، وی به جبران سؤاستفاده ای که جنگجویان جهان از نتیجۀ اختراعش کردند، یک سال پیش از آنکه چشم از جهان فروبندد (1896 میلادی) وصیتنامه ای تنظیم کرد و بر اساس آن مبلغی بیش از31میلیون کرون (بالغ بر 250 میلیون تومان) از ثروت خویش را به صورت وجه نقد به عنوان سرمایه ای وقف کردتا از عواید آن هرساله به اشخاصی که منشاء خدمتی به عالم علم و بشریت بوده اند جایزه پرداخت شود. زمینه هائی که وی مایل بود در آنها محرک پیشرفت بشر شود عبارت از فیزیک، شیمی، طب، ادبیات و برادری ملل است. وی در وصیتنامۀ خود خاطرنشان کرد که این جوایز باید به شایسته ترین افراد جهان چه اهل اسکاندیناوی باشند وچه از دیگر ممالک، اهدا شود. امر توزیع جوایز به سه مؤسسۀ سوئدی و یک کمیتۀ مخصوص منتخب از پارلمان نروژ واگذار گردید. این وظیفه بین دو عضو ایالت پادشاهی متحدۀ سوئد و نروژ که در آن زمان به صورت واحد اداره می شدند تفویض شد و بطورکلی اجرای وصیتنامه به عهدۀ موطن اصلی وی سوئد محول رفت. وصیتنامۀ نبل درژانویۀ 1897 باز شد و کار رسیدگی و تسویۀ ثروت وی چهار سال به طول انجامید زیرا چند تن از بازماندگان او به وصیتنامه اعتراض کرده بودند. مشکلات و اختلافات بسیاری در چگونگی اجرای وصیتنامۀ نبل پیش آمد و بین کشورها و حتی جمعیت ها و احزاب مختلف اختلافاتی پدیدآمد، اما بالاخره پس از مذاکرات طولانی اساسنامۀ تأسیس بنیاد نبل و مقررات مربوط به اعطای جوایز در تاریخ 25 ژوئن سال 1900 توسط پادشاه سوئد در شورای سلطنتی به تصویب رسید. بنیاد نروژی نبل نیز در سال 1905 تأسیس شد. برای اعطای جوایز چند هیأت و کمیته فعالیت می کنند. این هیأت ها هر سال درباره برندگان تصمیم میگیرند. نامزدی کاندیداها بایستی تا قبل از اول فوریۀ هر سال به هیأت مربوط ابلاغ شود و شخص یا مؤسسه ای که کسی را نامزد میکند باید صاحب صلاحیت و واجد شرایط مخصوصی باشد. از سال 1901 تا 1963 از کلیۀ کشورهای جهان فقط 31 کشور برندۀ جایزۀ نبل شده اند. از میان کلیۀکشورها، امریکا بیش از سایر ممالک برنده داشته است، و دیگر کشورهای برنده به نسبت تعداد جوایزی که نصیب افرادشان شده است عبارتند از: انگلستان، آلمان، فرانسه، سوئد. جایزۀ ادبیات بیشتر نصیب فرانسوی ها و جوایز فیزیک و طب و صلح غالباً نصیب امریکائیها شده است. اینک اسامی برندگان جایزۀ نبل به ترتیب سالها در هر رشته: برندگان جایزۀ ادبیات 1901 سولی پرودوم، فرانسه 1902 کریستیان ماتیاس تئودورمومزن، آلمان 1903 بیورنستیرن مارتینوس بیورنسون، نروژ 1904 1- فردریک میسترال، فرانسه 2- خوزه اچه گارای یی ایزاگیره، اسپانیا 1905 هنریک سینکویچ، لهستان 1906 جوزوئه کاردوچّی، ایتالیا 1907 رودیارد کیپلینگ، انگلیس 1908 رودلف کریستوف اویکن، آلمان 1909 سلما اوتیلینا لوویزا لاگرلف، سوئد 1910 پل یوهان لودویک هایزه، آلمان 1911 موریس مترلینک، بلژیک 1912 گرهارت یوهان روبرت هوپتمان، آلمان 1913 سر رابیندرانات تاگور، هندوستان 1914 توزیع نشد. 1915 رومن رولان، فرانسه 1916 کارل گوستاو ورنرفون هیدنستام، سوئد 1917 1- کارل آدولف گیلروپ، دانمارک 2- هنریک پونتوپیدان، دانمارک 1918 برای سال بعد محفوظ ماند. 1919 جایزۀسال قبل که توزیع نشده بود به صندوق مخصوص صلح ریخته شد و جایزۀ این سال نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1920 جایزۀ سال قبل به کارل فریدریک جرج شپیتلر، سویس و جایزۀ این سال به کنوت پدرسون هامسون، نروژ 1921 آناتول فرانس، فرانسه 1922 خاسینتو بناونته یی مارتینث، اسپانیا 1923 ویلیام باتلر ییتس، ایرلند 1924 ولادیسلاو ستانیلاوا ریمونت، لهستان 1925 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1926 جایزۀ سال قبل به جرج برنارد شا، انگلیس. جایزۀ سال 1926 برای سال بعد محفوظ گردید. 1927 جایزۀ سال قبل به خانم گرازیا دلدا، ایتالیا. جایزۀ سال 1927 برای سال بعد محفوظ ماند. 1928 جایزۀ سال قبل به هانری برگسون، فرانسه. جایزۀ سال 1928 به سیگرید اوندست، نروژ 1929 توماس مان، آلمان 1930 سینکلر لویس، آمریکا 1931 اریک اکسل کارلفلت، سوئد 1932 جان گالزورثی، انگلیس 1933 ایوان الکسیویچ بونین، روسیه 1934 لوئیچی پیراندلّو، ایتالیا 1935 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1936 جایزۀ سال قبل به صندوق کل ریخته شد. جایزۀ سال 1936 به یوجین گلادستون اونیل، آمریکا 1937 روژه مارتن دو گار، فرانسه 1938خانم پرل باک، آمریکا 1939 فرانس امیل سیلانپا، فنلاند 1940 یک سوم به صندوق کل و دوسوم آن به صندوق مخصوص جایزۀصلح ریخته شد. 1941 به ترتیب سال قبل عمل شد. 1942 به ترتیب فوق عمل شد. 1943 به ترتیب فوق عمل شد. 1944 یوهانس ویلهلم ینسن، دانمارک 1945 خانم گابریلا میسترال، شیلی 1946 هرمان هسه، سوئیس 1947 آندره پل گیوم ژید، فرانسه 1948 تامس ستیرنز الیوت، انگلیس 1949 برای سال بعد محفوظ ماند. 1950 جایزۀ سال قبل به ویلیام فالکنر، آمریکا و جایزۀ سال 1950 به برتراند راسل، انگلیس 1951 پر فابیان لاگرکویست، سوئد 1952 فرانسوا موریاک، فرانسه 1953 سر وینستون لئونارد سپنسر چرچیل، انگلیس 1954 ارنست میلر همینگوی، آمریکا 1955 هالدور کیلیان لاخسنس، ایسلند 1956 خوان رامون خیمنث، اسپانیا 1957 آلبر کامو، فرانسه 1958 بوریس لئودینوویچ پاسترناک، روسیه 1959 سالواتوره کوازیمودو، ایتالیا 1960 سن ژان پرس، فرانسه 1961 ایوو آندریچ، یوگوسلاوی 1962 جان ستین بک، آمریکا 1963 گیورگوس سفریس، یونان 1964 ژان پل سارتر، فرانسه (از قبول جایزه امتناع کرد) برندگان جایزۀ پزشکی: 1901 امیل آدولف فون برینک، آلمان 1902 سر رونالد راس، انگلیس 1903 نیلسون ریبرک فینسن، دانمارک 1904 ایوان پطروویچ پاولوف، روسیه 1905 روبرت کوخ، آلمان 1906 1- کامیلو گولجی، ایتالیا 2- سانتیاگو رامون یی کاخال، اسپانیا 1907 شارل لوئی آلفونس لاوران، فرانسه 1908 1- پل ارلیخ، آلمان 2- ایلیا ایلیچ مچنیکف، روسیه 1909 امیل تئودور کوخر، سوئیس 1910 آلبرخت کوسل، آلمان 1911 آلوار گولستراند، سوئد 1912 آلکسیس کارل، فرانسه 1913 شارل روبر ریشه، فرانسه 1914 ربرت بارانی، مجارستان 1915 برای سال بعد محفوظ ماند. 1916 جایزۀ سال قبل به صندوق مخصوص ریخته شد. جایزۀسال 1916 نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1917 برای سال بعد محفوظ ماند. 1918 به ترتیب فوق عمل شد. 1919 به ترتیب فوق عمل شد. 1920 جایزۀ سال قبل به ژول بورده، بلژیک و جایزۀ سال 1920 به شاک اوگوست آستین کروخ، دانمارک 1921 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1922 برای سال بعد محفوظ ماند. 1923 جایزۀ سال قبل به: 1- آرکیبالد ویویان هیل، انگلیس 2- اوتو فریتز مایرهوف، آلمان و جایزۀ سال 1923 به تساوی به: 1- سر فردریک گرانت بانتینگ، کانادا 2- جان جیمس ریچارد ماکلئود، کانادا 1924 ویلهلم آینتهوون، هلند 1925 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1926 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1927 جایزۀ سال قبل به یوهانس اندریا گریب فیبیگر، دانمارک و جایزۀ سال 1927 به یولیوس واگنر یاورگ، اطریش 1928 شارل ژول هانری نیکول، فرانسه 1929 1- کریستیان آیکمان، هلند 2- سر فردریک گولند هاپکینس، انگلیس 1930 کارل لاندشتاینر، اطریش 1931اوتوهاینریش واربورک، آلمان 1932 1- سر چارلز سکات شرینگتون، انگلیس 2- ادگارد داگلاس ایدرین، انگلیس 1933 تامس هانت مورگان، امریکا 1934 1- جورج هویت ویپل، امریکا 2- جورج ریچاردز ماینت، امریکا 3- ویلیام پری مورفی، امریکا 1935 هانس شپمان، آلمان 1936 1- سر هنری هالت دیل، انگلیس 2- اوتو لووی، اطریش 1937 آلبرت سنت گیورگی فون ناگیرا پولت، مجارستان 1938 برای سال بعد محفوظ ماند. 1939 جایزۀ سال قبل به کورنی ژان فرانسوا هایمانس، بلژیک. جایزۀ سال 1939 به گرهارد دوماگ، آلمان 1940 یک سوم به صندوق کل، بقیه به صندوق مخصوص جایزۀ طب ریخته شد. 1941به ترتیب فوق عمل شد. 1942 به ترتیب فوق عمل شد. 1943 برای سال بعد محفوظ ماند. 1944 جایزۀ سال قبل به: 1- هنریک کارل پیتر دام، دانمارک 2-ادوارد ادلبرت دویزی، امریکا و جایزۀ سال 1944 به: 1- جوزف ارلانگر، امریکا 2- هربرت سپنسر گاسر، امریکا 1945 1- سر الکساندر فلمینگ، انگلیس 2- ارنست بوریس چین، انگلیس 3- سر هاوارد والتر فلوری، انگلیس 1946 هرمان جوزف مولر، امریکا 1947 1- کارل فردیناند کری، امریکا 2- خانم گرتی ترزا کری، امریکا 3- برناردو آلبرتو هوسی، آرژانتین 1948 پل هرمان مولر، سوئیس 1949 1- والتر رودلف هس، سوئیس 2- آنتونیو کیتانودو آبرو فریر اگاس مونیز، پرتقال 1950 1- ادوارد کالوین کندال، امریکا 2- تادیوبوس رایخستاین، سوئیس 3- فیلیپ شوالتر هنچ، امریکا 1951 ماکس تایلر، امریکا 1952 سلمن ابراهام واکسمن، امریکا 1953 1- سر هانس آدولف کربس، انگلیس 2- فریتز آلبرت لیپمان، امریکا 1954 1- جان فرانکلین اندرس، امریکا 2- تامس هاکل ولر، امریکا 3- فردریک چپمن رابینز، امریکا 1955 اکسل هوگو تئودور تئورل، سوئد 1956 1- اندره فردریک کورناند، آلمان 2- ورنر فورسمان، آلمان 3- دیکینسون ریچاردز جونیور، امریکا 1957 دانیل بووت، ایتالیا 1958 1- جورج ولز بیدل، امریکا 2- ادوارد لوری تاتوم، امریکا 3- جوشوئا لدربرگ، امریکا 1959 1- سورو اوکوئا، امریکا 2- آرتور کورنبرگ، امریکا 1960 1- سر (فرانک) مکفارلین برنت، استرالیا 2- پیتر برایان مداوار، انگلیس 1961گئورگ فون بکشی، امریکا 1962 1- جیمس دیوئی واتسون، امریکا 2- فرانسیس هاری کامپتن کریک، انگلیس 3- موریس ویلکینز، انگلیس 1963 1- آلن لوید هاجکین، انگلیس 2- اندرو فیلدینگ هاکسلی، انگلیس 3- سر جان کارو اکلس، استرالیا برندگان جایزۀ فیزیک: 1901 ویلهلم کونراد رونتگن، آلمان 1902 1- هندریک انتون لورنتس، هلند 2- پیتر زیمان، هلند 1903 1- آنتوان هانری بکرل، فرانسه 2- پیر کوری، فرانسه 3- خانم ماری کوری، فرانسه 1904 لرد جان ویلیام سترات رایلی، انگلیس 1905 فیلیپ ادوارد آنتوان فون لنارد، آلمان 1906 سر جوزف جان تامسون، انگلیس 1907 آلبرت ایبراهام میکلسون، امریکا 1908 گابریل لیپمان، فرانسه 1909 1- گوگلیلمو مارکونی، ایتالیا 2- کارل فردیناند براون، آلمان 1910 یوهانس دیدریک وان در والس، هلند 1911 ویلهلم وین، آلمان 1912 نیلسن گوستاف دالن، سوئد 1913 هایکه کامرلینخ اونس، هلند 1914ماکس فون لاو، آلمان 1915 1- سر ویلیام هنری براگ، انگلیس 2- سر (ویلیام) لاورنس براگ، انگلیس 1916 برای سال بعد محفوظ گردید. 1917 برای سال بعد محفوظ گردید. 1918 جایزۀ سال قبل به چارلز گلوور بارکلا، انگلیس. جایزۀ سال 1918 برای سال بعد محفوظ ماند. 1919 جایزۀ سال قبل به ماکس کارل ارنست لودویک پلانک، آلمان و جایزۀ سال 1919 به یوهانس ستارک، آلمان 1920 ادوارد شارل گیوم، فرانسه 1921 برای سال بعد محفوظ ماند. 1922 جایزۀ سال قبل به آلبرت آینشتاین، آلمان و جایزۀ سال 1922 به نیلس بور، دانمارک 1923 رابرت اندروزمیلیکان، امریکا 1924 جایزۀ این سال برای سال بعد نگاه داشته شد. 1925 جایزۀ سال قبل به کای مان جورج سیگبان، سوئد و جایزۀ سال 1925 برای سال بعد محفوظ ماند. 1926 جایزۀ سال قبل به: 1- جیمس فرانک، آلمان 2- گوستاف هرتز، آلمان جایزۀ سال 1926 به ژان باتیست پرین، فرانسه 1927 1- آرتور هالی کامپتن، امریکا 2- چارلز تامسون ریز ویلسون، انگلیس 1928 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1929 جایزۀ سال قبل به سر اون ویلانس ریچاردسون، انگلیس و جایزۀ سال 1929 به پرنس لوئی ویکتور د بروگلی، فرانسه 1930 سر چاندرااسخارا رامان، هند 1931 برای سال بعد محفوظ ماند. 1932 جایزۀ سال قبل به صندوق مخصوص ریخته شد و جایزۀ سال 1932 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1933 جایزۀ سال قبل به ورنر هایزنبرک، آلمان و جایزۀ سال 1933 به: 1- اروین شرودینگر، اطریش 2- پول ایدرین موریس دیراک، انگلیس 1934 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1935 جایزۀ سال قبل به صندوق ریخته شد و جایزۀ این سال به سر جیمس چادویک، انگلیس 1936 1- ویکتور فرانتز هس، اطریش 2- کارل دیوید اندرسون، امریکا 1937 1- کلینتون جوزف دیویسون، امریکا 2- سر جورج پاکت تامسون، انگلیس 1938 انریکو فرمی، ایتالیا 1939 ارنست اورلاندو لاورنس، آمریکا 1940 جایزه توزیع نگردید و یک سوم آن به صندوق عمده و دوسوم آن به صندوق مخصوص جایزۀ فیزیک ریخته شد. 1941 به ترتیب فوق عمل شد. 1942 به ترتیب فوق عمل شد. 1943 برای سال بعد محفوظ ماند. 1944 جایزۀ سال قبل به اتو سترن، آمریکا و جایزۀ سال 1944 به آیزیدور آیساک رابی، آمریکا 1945 ولفگانگ پاولی، اطریش 1946 پرسی ویلیامز بریجمن، امریکا 1947 سر ادوارد ویکتور اپلتون، انگلیس 1948 پاتریک مینارد ستیوارت بلاکت، انگلیس 1949 هیدکی یوکاوا، ژاپن 1950 سسیل فرانک پاول، انگلیس 1951 سر جان داگلاس کاک رافت، انگلیس 1952 1- فلیکس بلاک، امریکا 2- ادوارد میلز پرسل، امریکا 1953 فریتز (فردریک) زرنیک، هلند 1954 1- ماکس بورن، انگلیس 2- والتر بوت، آلمان 1955 1- ویلیس یوجین لم جونیور، آمریکا 2- پولیکارپ کوش، امریکا 1956 1- ویلیام شاکلی، امریکا 2- جان باردین، امریکا 3- ولتر هاوزر براتین، امریکا 1957 1- چن نینگ یانگ، چین 2- تسونگ دائو لی، چین 1958 1- پاول الکسیویچ چرنکوف، روسیه 2- ایلیا میخایلویچ فرانک، روسیه 3- ایگور یوگنیویچ تام، روسیه 1959 1- امیلیو جینو سگره، امریکا 2- اوون چیمبرلین، امریکا 1960 دانالد آرتور گلیزر، امریکا 1961 1- رابرت هوفستاتر، امریکا 2- رودلف موسباور، آلمان 1962 لف داویدویچ لاندو، روسیه 1963 1- ماریا گیوپرت میر، امریکا 2- هانس ینسن، آلمان 3- یوجین پل ویگنر، امریکا 1964 1- چارلز هارد تاونز، امریکا 2- نیکلای گ. بازوف، روسیه 3- الکساندر میلادی پروخوروف، روسیه برندگان جایزۀ شیمی: 1901 یاکوبوس هنریکوس وانت هوف، هلند 1902 هرمان امیل فیشر، آلمان 1903 سوانته اوگوست آرهنیوس، سوئد 1904سر ویلیام رمزی، انگلیس 1905 یوهان فریدریش ویلهلم آدولف فون بیر، آلمان 1906 هانری مواسان، فرانسه 1907 ادوارد بوخنر، آلمان 1908 ارنست راذرفرد، انگلیس 1909 ویلهلم اوستوالد، آلمان 1910 اوتو والاخ، آلمان 1911 ماری کوری، فرانسه 1912 1- ویکتور گرینیار، فرانسه 2- پل ساباتیه، فرانسه 1913 آلفرد ورنر، سویس 1914 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1915 جایزۀ سال قبل به تئودور ویلیام ریچاردز، امریکا و جایزۀ سال 1915 به ریچارد مارتین ویلستتر، آلمان 1916 برای سال بعد محفوظ ماند. 1917 جایزۀ سال قبل به صندوق مخصوص ریخته شد و جایزۀ این سال نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1918جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود به صندوق ریخته شد و جایزۀ سال 1918 نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1919 جایزۀ سال قبل به فریتز هابر، آلمان و جایزۀ سال 1919 برای سال بعد محفوظ ماند. 1920 برای سال بعد محفوظ ماند. 1921 جایزۀ سال قبل به والتر هرمان نرنست، آلمان 1922 جایزۀ سال قبل به فردریک سادی، انگلیس و جایزۀ سال 1922 به فرانسیس ویلیام استون، انگلیس 1923 فریتس پرگل، اطریش 1924 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1925 جایزۀ سال قبل به صندوق مخصوص ریخته شد. جایزۀ سال 1925 برای سال بعد محفوظ ماند. 1926 جایزۀ سال قبل به ریچارد آدولف ژیگموندی، آلمان وجایزۀ سال 1926 به تئودور سودبرک، سوئد 1927 برای سال بعد محفوظ ماند. 1928 جایزۀ سال 1927 به هاینریش اتو ویلاند، آلمان و جایزۀ سال 1928 به آدولف اتو راینهولد وینداوس، آلمان 1929 1- آرتور هاردن، انگلیس 2- هانس کارل اگوست سیمون فون اویلرچلپین، سوئد 1930 هانس فیشر، آلمان 1931 1- کارل بوش، آلمان 2- فریدریخ برگیوس، آلمان 1932 ایروینگ لانگ موئیر، امریکا 1933 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1934 دوسوم جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود به صندوق مخصوص جایزۀ شیمی و یک سوم دیگر آن به صندوق اصلی ریخته شد. جایزۀ این سال به هارولد کلیتون یوری، آمریکا 1935 1- فردریک ژولیوکوری، فرانسه 2- ایرن ژولیوکوری، فرانسه 1936 پیتر یوزف ویلیام دبی، هلند 1937 1- سر والتر نورمن هاورث، انگلیس 2- پل کارر، سوئیس 1938 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1939 جایزۀ سال قبل به ریچارد کون، آلمان و جایزۀ سال 1939 به تساوی به دو نفر داده شد: 1- آدولف فریدریش یوهان بوتنانت، آلمان 2- لئوپولد روزیکا، سوئیس 1940 یک سوم از مبلغ جایزۀ این سال به صندوق اصلی جوائز پنجگانه و دوسوم آن به صندوق مخصوص جایزۀ شیمی ریخته شد. 1941 به ترتیب سال قبل عمل شد. 1942 به ترتیب سال قبل عمل شد. 1943 برای سال بعد محفوظ ماند. 1944 جایزۀ سال قبل به گئورگ فون هوشی، مجارستان. جایزۀ سال 1944 برای سال بعد محفوظ ماند. 1945 جایزۀ سال قبل به اتو هان، آلمان و جایزۀ سال 1945 به آرتوری ایلماری ویرتانن، فنلاند 1946 نصف جایزه به جیمس بچلر سمنر، امریکا. نصف دیگر به تساوی به: 1- جان هاوارد نورثرپ، امریکا 2- وندل مردیت ستنلی، امریکا 1947 سر رابرت رابینسون، انگلیس 1948 آرن ویلهلم کارین تیسلیوس، سوئد 1949 ویلیام فرانسیس جیوک، امریکا 1950 1- اوتو پل هرمان دیلز، آلمان 2- کورت آلدر، آلمان 1951 1- ادوین ماتیسون مک میلان، امریکا 2- گلن تئودور سیبورک، امریکا 1952 1- آرچر جان پورتر مارتین، انگلیس 2- ریچارد لورنس میلینگتون سینگ، انگلیس 1953 هرمان شتاودینگر، آلمان 1954 لاینس کارل پولینگ، امریکا 1955 وینسنت دو وینیو، امریکا 1956 1- سر سیریل نورمن هینشلوود، انگلیس 2- نیکولای نیکولایویچ سمینوف، روسیه 1957 سر الکساندر تاد، انگلیس 1958 فردریک سنگر، انگلیس 1959 یاروسلاو هیروفسکی، چک اسلواکی 1960 ویلارد فرانک لیبی، امریکا 1961 ملوین کلوین، امریکا 1962 1- سر جان کادری کندرو، انگلیس 2- ماکس فردیناند پروتز، اطریش 1963 1- کارل تسیگلر، آلمان 2- جولیو ناتا، ایتالیا برندگان جایزۀ صلح: 1901 1- ژان هانری دونان (مؤسس کمیتۀ بین المللی صلیب سرخ در ژنو، به وجودآورندۀ کنفرانس ژنو) ، سوئیس 2- فردریک پاسی (مؤسس و رئیس انجمن صلح فرانسه) ، فرانسه 1902 1- الی دوکومون (دبیر افتخاری دائمی دفتر بین المللی) ، سوئیس 2- چارلز آلبرت گوبات (دبیر کل اتحادیۀ پارلمانی سوئیس) ، سوئیس 1903 سر ویلیام راندال کرمر (عضو پارلمان انگلیس و دبیر اتحادیۀ داوری بین المللی) ، انگلیس 1904 مؤسسۀحقوق بین المللی (تأسیس 1873) 1905 بارونس برتا سوفی فلیسیتا فون زوتنر (رئیس دفتر دائمی بین المللی صلح و نویسندۀ کتاب ((سلاح هایتان را زمین بگذارید))) ، اطریش 1906 تئودور روزولت (رئیس جمهور آمریکا، برای خدماتش در راه انعقاد مجاهدات صلح) ، امریکا 1907 1- ارنستو تئودورو مونتا (رئیس اتحادیۀ صلح لومبارد) ، ایتالیا 2- لوئی رنو (پرفسور در حقوق بین المللی در دانشگاه سوربون پاریس) ، فرانسه 1908 جایزه بین دو نفر تقسیم شد: 1- کالاس پونتس آرنولدسون (نویسنده و عضو سابق پارلمان سوئد و مؤسس اتحادیۀ داوری صلح سوئد) ، سوئد 2- فردریک بایر (عضو پارلمان دانمارک و رئیس افتخاری دائمی دفتر بین المللی صلح در شهر برن) ، دانمارک 1909 جایزه بین دو نفر تقسیم شد: 1- اوگوست ماری فرانسوا بیرنارت (نخست وزیر سابق و عضو پارلمان بلژیک، عضو دادگاه بین المللی داوری لاهه) ، بلژیک 2- بارون دتورنل د کنستان (سناتور مؤسس کمیتۀ دفاع حقوق ملی و آشتی بین المللی و مؤسس و رئیس گروه پارلمان فرانسه برای حکمیت داوطلبانه) ، فرانسه 1910 دفتر دائمی بین المللی صلح (تأسیس 1891 در برن) 1911 جایزه بین دو نفر تقسیم شد: 1- توبیاس مایکل کارل آسر (نخست وزیر هلند و بانی کنفرانسهای بین المللی حقوقهای خصوصی در لاهه) ، هلند 2- آلفرد هرمان فرید (روزنامه نگار و مؤسس نشریه ای مربوطه به صلح بنام ((دی فریدنسوارته))) ، اتریش 1912 جایزۀ این سال برای سال بعد محفوظ ماند. 1913 جایزۀ سال 1912 به الیهو روت (معاون سابق وزارت امور خارجۀ آمریکا، به وجودآورندۀ معاهدات داوری گوناگون). جایزۀ سال 1913 به هانری لافونتن (سناتور و رئیس دفتر دائمی بین المللی صلح در شهر برن) ، بلژیک 1914 جایزۀ این سال برای سال بعد محفوظ ماند. 1915 مبلغ جایزۀ سال 1914 به صندوق مخصوص ریخته شد و جایزۀ سال 1951 نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1916 جایزۀ سال قبل نیز که توزیع نشده بود در این سال به صندوق مخصوص صلح ریخته شد و جایزۀ این سال نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1917 جایزۀ سال قبل در این سال به صندوق مخصوص جایزۀ صلح ریخته شد و جایزۀ این سال به کمیتۀ بین المللی صلیب سرخ در ژنو که در سال 1863 تأسیس شده بود، داده شد. 1918 جایزۀ این سال برای سال بعد نگاه داشته شد. 1919 جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود در این سال به صندوق مخصوص این جایزه ریخته شد و جایزۀ این سال نیز برای سال بعد محفوظ گردید. 1920 جایزۀ سال قبل به تامس وودرو ویلسون (رئیس جمهوری امریکا و مؤسس اتحادیۀ ملل). جایزۀ سال 1920 به لئون ویکتور اگوست بورژوا (وزیر امور خارجۀ سابق فرانسه و رئیس سنا و رئیس شورای اتحادیۀ ملل) ، فرانسه. 1921 جایزۀ این سال بین دو نفر به تساوی تقسیم گردید: 1- کارل یالمار برانتینگ (نخست وزیر سوئد و نمایندۀ سوئد در شورای اتحادیۀ ملل) ، سوئد 2- کریستیان لویس لانگه (دبیرکل اتحادیۀ پالمانی) ، نروژ 1922 فریتیوف نانسن (دانشمند و کاشف و نمایندۀ هیئت نروژی جامعۀ ملل و به وجودآورندۀ پاسپورت نانسن برای پناهندگان) ، نروژ 1923 جایزۀ این سال برای سال بعد محفوظ ماند. 1924 مبلغ جایزۀ صلح سال قبل به صندوق مخصوص ریخته شد و جایزۀ این سال نیز برای سال بعد محفوظ گردید. 1925 به ترتیب فوق جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود به صندوق مخصوص صلح ریخته شد و جایزۀ صلح این سال نیز برای سال بعد محفوظ گردید. 1926 جایزۀ سال قبل بین دو نفر توزیع شد: 1- سر جوزف اوستن چیمبرلن (وزیر امورخارجه و یکی از بوجودآورندگان معاهدۀ لوکارنو) ، انگلیس 2- چارلز گیتس دوز (معاون رئیس جمهوری آمریکا و بوجود آورندۀ طرح دوز) ، آمریکا. جایزۀ سال 1926 نیز به دو نفر مشترکاً داده شده: 1- آریستید بریان (وزیر امور خارجۀ فرانسه و یکی از به وجودآورندگان معاهدۀ لوکارنو و معاهدۀ برایان کلوک) ، فرانسه 2- گوستاو شترزمان (وزیر امور خارجۀ آلمان و یکی از بانیان معاهدۀ لوکارنو) ، آلمان 1927 جایزه به تساوی میان دو نفر تقسیم گردید: 1- فردینان ادوار بوئیسون (پرفسور دانشگاه سوربون پاریس و مؤسس و رئیس اتحادیۀ حقوق بشر) ، فرانسه 2- لودویک کوئید (پرفسور دانشگاه برلن و عضو پارلمان آلمان و شرکت کننده در کنفرانسهای مختلف صلح) ، آلمان 1928 جایزۀ این سال برای سال بعد نگاه داشته شد. 1929 جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود به صندوق مخصوص ریخته شد و جایزۀ سال 1929 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1930 جایزۀ سال 1929 به فرانک بیلینگز کلوک (وزیر امور خارجۀ سابق آمریکا و یکی از بانیان عهدنامۀ برایان کلوک) ، آمریکا. جایزۀ سال 1930 به ناتان سودربلوم اسقف اعظم، رهبر نهضت وابسته به قاطبۀ مسیحیان جهان، سوئد 1931 جایزه به تساوی بین دو نفر تقسیم شد: 1- خانم جین ادمز (جامعه شناس و رئیس بین المللی اتحادیۀ جهانی زنان برای صلح و آزادی) ، آمریکا 2- نیکولاس موری بتلر (رئیس دانشکدۀ کلمبیا و حامی معاهدۀ برایان کلوک) ، آمریکا 1932 جایزۀ این سال برای سال بعد نگاه داشته شد. 1933 جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود در این سال به صندوق مخصوص ریخته شد و جایزۀ سال 1933 برای سال بعد نگاه داشته شد. 1934 جایزۀ سال 1933 به سر نورمن (رالف لین) اینجل (وزیر امور خارجۀ سابق و رئیس کنفرانس خلع سلاح سال 1932) ، انگلیس و جایزۀ سال 1934 به آرتور هندرسن، انگلیس 1935 جایزۀ این سال برای سال بعد نگاه داشته شد. 1936 جایزۀ سال قبل به کارل فون اوسیستکی، آلمان و جایزۀ 1936 به کارلوس ساودرا لاماس (وزیر امور خارجه و مؤسس اتحادیۀ ملل و میانجی پاراگوئه و بولیوی) ، آرژانتین 1937 ویسکونت سیسل آو چلوود (نویسنده و مهردار سلطنتی و مؤسس و رئیس نهضت بین المللی صلح) ، انگلیس 1938 دفتر بین المللی نانسن برای پناهندگان که برای کمک به پناهندگان در سال 1921 توسط فریتیوف نانسن در ژنو به وجود آمد. 1939 جایزۀ سال 1939 اصلاً توزیع نگردید و حتی برای سال بعد نیز محفوظ نشد و به صندوق اصلی جوائز ریخته شد. 1940توزیع نشد، مبلغ جایزه به صندوق بزرگ ریخته شد. 1941 به ترتیب فوق عمل شد. 1943 برای سال بعد محفوظ ماند. 1944 جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود به نسبت یک سوم به صندوق عمده و دوسوم به صندوق مخصوص جایزۀ صلح ریخته شد. جایزۀ سال 1944 نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1945 جایزۀ سال قبل به کمیتۀ بین المللی صلیب سرخ ژنو و جایزۀ سال 1945 به کوردل هل (وزیر امور خارجۀ سابق آمریکا و یکی از شرکت کنندگان برجسته در ایجاد سازمان ملل متحد) ، آمریکا 1946 به تساوی میان دو نفر تقسیم شد: 1- خانم امیلی گرین بالچ (رئیس افتخاری کمیتۀ بین المللی زنان برای صلح و آزادی) ، آمریکا 2-جان رالی مات (رئیس شورای مذهبی بین المللی و رئیس اتحاد جهان جوانان مسیحی) ، آمریکا 1947 مشترکاً به دو مؤسسه داده شد: 1- شورای خدمات دوستان (جمعیت کوایکرها) در لندن، (تأسیس 1647 میلادی) 2- کمیتۀ خدمات دوستان آمریکائی در واشنگتن 1948 توزیع نشد و به نسبت یک سوم و دوسوم به صندوق های اصلی و خصوصی ریخته شد. 1949 لرد جان بوید اور (یکی از افراد برجسته و به وجودآورندۀ سازمان غذائی و کشاورزی انگلیس و مدیرکل آن و رئیس شورای ملی صلح و اتحادیۀ جهانی سازمانهای صلح) ، انگلیس 1950 رالف بنچ (رئیس قسمت قیمومت سازمان ملل متحد و میانجی فعال در مسئلۀ فلسطین در سال 1948) ، آمریکا 1951 لئون ژوهو (رئیس کنفدراسیون بازرگانی و رئیس شورای ملی اقتصاد و کمیتۀ بین المللی شورای اروپا و چند سمت مشابه دیگر) ، فرانسه 1952 برای سال بعد محفوظ ماند. 1953 جایزۀ سال قبل به آلبرت شوایتزر (جراح میسیون مذهبی و مؤسس بیمارستان لامباریه در آفریقای استوائی فرانسه) ، فرانسه. جایزۀ 1953 به جورج کاتلت مارشال (ژنرال ارتش آمریکا و رئیس صلیب سرخ آمریکا و معاون سابق وزارت امور خارجه و وزارت دفاع آمریکا و نمایندۀ آمریکا در سازمان ملل متحد و به وجودآورندۀ برنامۀ مارشال. 1954 برای سال بعد محفوظ گردید. 1955 جایزۀ سال قبل به کمیسیونر عالی پناهندگان سازمان ملل در ژنو که یک سازمان بین المللی برای کمک به پناهندگان است و توسط سازمان ملل متحد در سال 1951 تأسیس شده است. جایزۀ سال 1955 برای سال بعد محفوظگردید. 1956 جایزۀ سال قبل به نسبت یک سوم و دوسوم در صندوق های اصلی و مخصوص ریخته شد. جایزۀ سال 1956 نیز برای سال بعد محفوظ ماند. 1957 جایزۀ سال قبل که توزیع نشده بود در این سال به نسبت یک سوم و دوسوم به صندوقهای اصلی و مخصوص ریخته شد. جایزۀ 1957 به لستر بولز پیرسن (وزیر امور خارجۀ سابق کانادا و رئیس هفتمین جلسۀ مجمع عمومی سازمان ملل متحد) ، کانادا 1958 دومینیک ژرژ پیر (به وجودآورندۀ فرمان دومینیک و رهبر سازمان اروپائی کمک به پناهندگان) ، بلژیک 1959 فیلیپ جان نوئل بیکر (عضو پارلمان انگلیس که در سراسر عمر خود مجدّانه برای صلح و همکاری بین المللی کوشید) ، انگلیس 1960 برای سال بعد محفوظ گردید. 1961 جایزۀ سال قبل به آلبرت جان لوتولی، آفریقای جنوبی و جایزۀ 1961 به داگ هامرشولد (دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، برای خدمات خستگی ناپذیر و گرانبهای وی به صلح جهانی) 1962 جایزۀ صلح این سال اعطاء نشد و برای سال بعد منظور گردید که چنانچه کسی واجد شرائط باشد در سال بعد به او داده شود. 1963 لاینس کارل پاولینگ آمریکائی (به خاطر کوششهائی که در راه قطع آزمایش های اتمی نمود). 1964 مارتین لوتر کینگ جونیور (رهبر سیاه پوستان) ، آمریکا
