احمد بن محمد دارمی مصیصی، مکنی به ابوالعباس و مشتهر به نامی، از شاعران و ادبای عرب و مداح سیف الدوله است، او را با متنبی معارضاتی بوده، اوراست: دیوان شعر، الامالی، القوافی، وی بسال 370 یا 371 یا 399 هجری قمری در حلب درگذشت، از اشعار اوست: رأیت فی الرأس شعره بقیت سوداء تهوی العیون رؤیتها فقلت للبیض اذ تروعها باﷲ الارحمه غربتها فقل لبث السوداء فی وطن تکون فیها البیضاء ضرتها، (از ریحانه الادب ج 4 ص 161)، و رجوع به قاموس الاعلام ص 735 و یتیمه الدهر ج 1 ص 164 و اعیال الشیعه ج 10 ص 410 و آداب اللغه العربیه ج 2 ص 256 و تاریخ ابن خلکان ج 1 ص 40 شود
