عبدالغنی بدایونی، متخلص به نامی. از پارسی گویان قرن سیزدهم هندوستان است و به روایت مؤلف صبح گلشن در جبل پورهند به خدمت انگلیسان مشغول بوده است. او راست: مرا بر سینه صد داغ است و باور نیست جانان را مسلمانان از این غم چاک خواهم زد گریبان را. در تاب اگر شود سر زلفت ز آه ما نبود عجب ز طالع بخت سیاه ما. رجوع به قاموس الاعلام ج 6و تذکرۀ صبح گلشن ص 501 شود
