بی تجربه. ناآزموده. بی وقوف. بی قابلیت. بی هنر در کار. (از ناظم الاطباء). ناشی. نادان. نامجرب: همی راند ناکاردیده جوان بدینگونه تا بر پل نهروان. فردوسی. چو بشنید ناکاردیده جوان دلش گشت پردرد و تیره روان. فردوسی. نخواهی که ضایعشود روزگار به ناکاردیده مفرمای کار. سعدی. ، تازه سال. جوان کم تجربه. تازه کار: ز ترکان هر آن کس که بد پیش رو ز ناکاردیده سواران نو. فردوسی. جوانی است ناکاردیده ولیکن ز بس بخردی آگهی کاردانی. فرخی. ، به کار نرفته. کارناکرده. غیرمستعمل. نامستعمل. که مورد استعمال واقع نشده است. که هنوز به کار برده نشده است: همان جامۀ پاک زربفت پنج ببارید ناکاردیده ز گنج. فردوسی. ، فرومایه. (ناظم الاطباء). دشنام گونه ای است: بدان شخ ّ بی نم کجا خون اوی (خون سیاوش را) فروریخت ناکاردیده گروی. فردوسی
