آن است که اگر ماماچه در وقت بریدن ناف طفل نوزائیده خوشحال باشد و به خوشحالی ببرد آن طفل پیوسته خوشوقت بوده به خوشحالی بگذراند، گویند ’ناف او رابه خوشی زده اند’ و همچنین اگر در ساعت نیک بریده باشند. (برهان قاطع). عبارت است از بیشتر اوقات خوش و خرم بودن، چه پیش اهل ولایت [ایران] مقرر است که اگر قابله و ماماچه ناف طفل را به خوشی و خرمی ببرد طفل اکثر اوقات به خوشی و خرمی بگذراند و اگر به غم و اندوه ببرد به غم و اندوه بگذراند. (فرهنگ نظام). اگر قابله ناف طفل را به خوشحالی ببرد [طفل] اکثر اوقات به خوشی بگذراند و مردمان گویند که ناف این [طفل را] به خوشی زده اند اگر به غمگینی ببرد بیشتر اوقات اندوهگین بود گویند که ناف این بر غم زده اند. (ازرشیدی). و نیز رجوع به آنندراج و ناظم الاطباء شود
