محمد صادق، معروف به صادقا. نصرآبادی آرد: ’ساکن عباس آباد اصفهان بود... فی الجمله تحصیلی کرده بود، خود را از قید تعلق فارغ ساخت مدتی در مکۀ معظمه ساکن شده بود و اوقات صرف عبادت و مجالست اهل حال می کرد، تذکرۀ مختصری نوشته، چند سال قبل از تحریر فوت شد’. او راست: آغوش گل ز سینۀ چاکم نشانه ای است دستان بلبلان ز سرودم ترانه ای است خاشاک راه او که به مژگان ربوده ام از بهر مرغ دیدۀ من آشیانه ای است. رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 411 و نگارستان سخن ص 116 و روز روشن ص 676 و دانشمندان آذربایجان ص 369 شود
