جهانگیر خان (میرزا...) بن محب علی حسینی مرندی. از رجال قرن اخیر ایران است، وی مدتی عهده دار سفارت ایران در بغداد بود و ’مقداری از طرف جام خراسان که متنازع فیه ایران و افغان بود و هم چنین قریب به بیست فرسخ از حدود کردستان را که قبلا در تحت استیلای غاصبانۀ عثمانیها بود به اتکال مدارک رسمی متقنه از چنگال خصم مستخلص و به خاک ایران ملحق نمود’. او راست: 1- ترجمه فارسی خطب نهج البلاغه. 2- تفسیر سورهالعصر به فارسی. 3- دیوان شعر. 4- لوایح سرحدیه در محاکمات مربوط به تعیین حدود ایران و عثمانی. 5- منظومۀ عهدنامۀ حضرت امیر که به مالک اشتر نوشته است. 6- منظومۀ وصایای نبویه به حضرت علی و نیز چهار جلد سفرنامه مشتمل بر گزارش سفرهائی که مؤلف به اسلامبول و بغداد و کابل و موصل کرده است. وی به سال 1352 هجری قمری درگذشت. در شعر به ضیائی تخلص می کرد. رجوع به ریحانهالادب ج 4 ص 159 شود
