گل محمدخان مکرانی. به روایت مؤلف شمع انجمن از دیار خود به هندوستان مهاجرت کرده و در لکهنو اقامت گزیده و به سال 1264 هجری قمری درگذشته است. او راست: ناطق ابنای روزگار کرند خود بنه گوش بر فسانۀ خویش. * به دل مرده نبخشید حیات آب خضر زنده از خاک در باده فروشش کردم یاد آن طالع فرخنده که دشنامم داد طلب بوسه اگر از لب نوشش کردم. * کو غارتی که جبه و دستار شیخ را بفروشم و تهیۀ رطل گران کنم
