مسیحا بن ملانویدی شیرازی، متخلص به ناطق. از شاعران عهد صفویه است. نصرآبادی آرد ’نسخ تعلیق را بسیار خوش می نویسد و شعرش هم لطیف است... اما روزگار با او سازگاری ننموده چنانکه کمال عسرت را دارد’. او راست: نسازد آشتی گرد کدورت پاک از دلها کند به زخم را مرهم ولی ظاهر بود جایش. * ز جوش گریه دو چشمم حباب سوخته است کباب وار سرشک من آب سوخته است هلاک جلوۀ خورشیدطلعتی گردم که سایه در قدمش آفتاب سوخته است. رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 112 ذیل مسیحا شود
