سیدنجم الدین حسین بن سیدقمرالدین، از پارسی گویان هند است و به روایت مؤلف شمع انجمن در قریۀ ایته از توابع نصیرآباد به دنیا آمده است. در شعر و علوم متداوله از شاگردان شاه سلامت الله کشفی است. این ابیات در شمع انجمن به نام او ثبت است: در بزم مرا بی رخت آهنگ نوا نیست تا گل نبود بلبل من نغمه سرا نیست. # رخسار یارم می کشد زلف پریشان در بغل بنگر شب دیجور را خورشید تابان در بغل. # من بلبلم ولی به گل شعله سرخوشم بر شاخ نخل طور بود آشیان من. (از تذکرۀ شمع انجمن ص 489)
