معنی نادر افتادن نادر افتادن (صَ / صِ قَ کَ دَ) تنها افتادن. جالب واقع شدن: چنان نادر افتاده در روضه ای که بر لاجوردی طبق بیضه ای. سعدی. ، کمتر اتفاق افتادن. به ندرت پیش آمدن: نادر افتد که یکی دل به وصالت ندهد یا کسی در بلد کفر مسلمان ماند. سعدی لغت نامه دهخدا
