شعر و موی. (یادداشت مؤلف) (ناظم الاطباء). به معنی موی باشد که عربان شعر خوانند. (برهان) (آنندراج). موی را گویند. (فرهنگ جهانگیری) : دست تو شل به، دو گوش تو کر دو چشم تو بی نور و پرمیو به. پوربهای جامی (از فرهنگ جهانگیری) مخفف میوه است. (یادداشت لغت نامه) : قوس اگر از تیر دوزد دیو را دلو پرآب است زرع و میو را. مولوی
