اسم از میزیدن یا میختن، شاش و بول، (ناظم الاطباء)، آب تاختن بود، (لغت فرس اسدی)، پیشاب را گویند، (فرهنگ جهانگیری)، پیشاب و شاش را گویند و به عربی بول خوانند، (برهان)، بول، آب تاختن یعنی بول کردن را گویند، بول، شاش، ادرار، (یادداشت مؤلف) : چون رسنگر ز پس آمد همه رفتار مرا به شتر مانم کو بازپس اندازد میز، ابوشکور، ، شاش کننده، (ناظم الاطباء)، میزنده، به معنی بول کننده نیزآمده است، (برهان)
