معنی میانه خور
- میانه خور(دَ)
- آن که در میانه می خورد.
- امثال:
میانه خور کناره گرد، یعنی آنکه در میانه مفت می خورد و راست راست می گردد. کنایه است از کسی که تن به هیچ کاری نمی دهد و جز خوردن و بیکار گشتن کاری ندارد. (از یادداشت مؤلف). میانه خور است (یا) میانه خورم و کناره گرد. نظیر: کن وسطا و امش جانباً. (امثال و حکم دهخدا)