معنی می فشان
- می فشان(دُ فُ)
- فشانندۀ می، خون فشان. که خون افشاند. خونریز. (در صفت تیغ و خنجر) :
تیغ حصرم رنگ شاه از خون خصم
روز میدان می فشان باد از ظفر.
خاقانی
واژههای مرتبط با می فشان
بی نشان
- بی نشان
- بدون علامت
آب فشان
- آب فشان
- سوراخهائی که آب گرم از آنها بیرون رانده میشود
آی نشان
- آی نشان
- آی (ترکی) + نشان (فارسی) دارای نشان ماه
آب فشان
- آب فشان
- چشمۀ آب گرم که از آن بخار و آب گرم فوران کند
بی نشان
- بی نشان
- بی علامت، بی اثر، کسی که نام و نشانی از او در دست نیست، گمنام
گل فشان
- گل فشان
- گل ریز گل پاش گل فشاننده: چون تو درخت دلستان تازه بهار و گل فشان حیف بود که سایه ای بر سرما نگستری. (سعدی)، افشاندن گلها در جشنها مخصوصا ایام نوروز: خونی ز زخم خار پرو بال بلبلان در پای گلبن است گلفشان داغها. (سنجر کاشی)، نوعی آتشبازی گلریز گلریز آتشباز، سرخ چهره: کاشکی برجان شیرین دسترس بودی مرا تا زشادی کردمی بر گلفشانان جان فشان. (معزی)، بیماری سرخک
مشک فشان
- مشک فشان
- آنچه که مشک افشاند، معطر: نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد، (حافظ) یا مشک فشان از فقاع. شخصی است که در وقت سخن گفتن بوی خوش از دهانش بر آید
مو کشان
- مو کشان
- در حال کشیدن موی: (پر و بال ما کمند عشق اوست مو کشانش میکشد تا کوی دوست) (مثنوی. چا. خاور. 3) توضیح این بیت در چا. نیکلسن نیامده
مشک فشان
- مشک فشان
- مشکبار،
برای مِثال نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد / عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد (حافظ - ۳۳۶)
